Ana Menü Android Telefon Yazılım Rom Destek Teknoloji Sitesi

Gazi Çiftliğinde dolaşıp hava alırken oldukça yaşlı bir kadına rasladık. Atatürk attan inerek bu ihiyar kadının yanına sokuldu.



 -Merhaba nine



 Kadın Ata'nın yüzüne bakarak hafif bir sesle;



 - Merhaba dedi.



 - Nereden gelip nereye gidiyorsun? Kadın şöyle bir duralayıp,



 - Neden sordun ki, dedi. Buraların sabısı mısın? Yoksa bekçisi mi?



 Paşa gülümsedi.



 -Ne sahibiyim ne de bekçisiyim  nine. Bu topraklar Türk milletinin malıdır. Buranın bekçisi de Türk  milletinin kendisidir. Şimdi gelip nereye gittiğini söyleyecek misin?  Kadın başını salladı.



 -Tabii söyleyeceğim, ben Sincan'ın  köylerindenim bey, otun güç bittiği, atın geç yetişdiği kavruk  köylerinden birindeyim. Bizim mıhtar bana bilet aldı trene bindirdi,  kodum Angara'ya geldim.



 - Muhtar niçin Ankara'ya gönderdi seni?



 -Gazi Paşamızı görmem için. Başını  pek ağrıttım da .... Benim iki oğlum gavur harbinde şehit düştü.  Memleketi gavurdan kurtaran kişiyi bir kez görmeden ölmeyeyim diye hep  dua ettim durdum. Rüyalarıma girdi Gazi Paşa. Bende gün demeyip mıhtara  anlatınca, o da bana bilet alıverip saldı Angaraya, giceleyin geldimdi.  Yolu neyi de bilemediğimden işte ağşamdan belli böyle kendimi ordan  oraya vurup duruyom bey.



 -Senin Gazi Paşa'dan başka bir isteğin var mı? Kadını birden yüzü sertleşti.



 -Tövbe de bey, tövbe de! Daha ne  isteyebilirim ki... O bizim vatanımızı gurtardı. Bizi düşmanın elinden  kurtardı. Şehitlerimizin mezarlarını onlara çiğnetmedi daha ne  isteyebilirim ondan? Onun sayesinde şimdi istediğimiz gibi yaşıyoruz.  Şunun bunun gavur dölünün köpeği olmaktan onun sayesinde kurtulmadık mı?  Buralara bir defa yüzünü görmek, ona sağol paşam! Demek için düştüm.  Onu görmeden ölürsem gözlerim açık gidecek.



 -Sen efendi bir adama benziyon,  bana bir yardım ediver de Gazi Paşayı bulacağım yeri deyiver. Atatürk'ün  gözleri dolu dolu olmuştu, çok duygulandığı her halinden belliydi. Bana  dönerek, Görüyorsun ya Gökçen, işte bu bizim insanımızdır... Benim  köylüm, benim vefalı Türk anamdır bu. Attan indim. Yaşlı kadının elini  tuttum anacığım dedim, sen gökte aradığını yerde buldun, rüyalarını  süsleyen, seni buralara kadar koşturan Gazi Paşa yani Atatürk işte  karşında duruyor.



 -Köylü kadın bu sözleri duyunca  şaşkına döndü. Elindeki değneği yere fırlatıp, Atatürk'ün ellerine  sarıldı. Görülecek bir manzaraydı bu. İkisi de ağlıyordu. İki Türk  insanı biri kurtarıcı, biri kurtarılan, ana oğul gibi sarmaş dolaş  ağlıyorlardı. Yaşlı kadın belki on defa öptü atanın ellerini. Ata da  onun ellerini öptü. Sonra heybesinden küçük bir paket çıkarttı. Daha  doğrusu beze sarılmış bir köy peyniri. Bunu Atatürk'e uzattı;



 -Tek ineğimim sütünden kendi ellerimle yaptım Gazi Paşa, bunu sana hediye getirdim. Seversen gene yapıp getiririm.

 Paşa hemen orada bezi açıp peyniri yedi. Çok beğendiğini söyledi.



 Sonra birlikte köşke kadar gittik. Oradakilere şu emri verdi;



 "Bu anamızı alın burada iki gün  konuk edin. Sonra köyüne götürün. Giderken de kendisine benim bütcemden  üç inek verin armağanım olsun." demiştir.
Linkback: Atatürk ve köylü kadın