Ana Menü Android Telefon Yazılım Rom Destek Teknoloji Sitesi

Linklerin Görülmesine İzin Verilmiyor Üye ol Veya Giriş Yap









Atatürk, Mudanya yolu ile Bursa'ya gidiyordu. Kalabalık bir halk kütlesi  iskelede etrafını çevirmiş bulunmakta idi. Bir kadının, elinde bir  kâğıtla Atatürk'e yaklaştığı görüldü. Zayıf bir kadındı. Ata'nın yolunu  keserek titrek bir sesle:

 - Beni tanıdın mı  oğul? dedi... Ben sizin Selanik'te komşunuzdum. Bir oğlum var: Devlet  Demir Yolları'na girmek istiyor. Siz onu alsınlar dediniz. Fakat Müdür  dinlemedi. Oğlumu yine işe almamış... Ne olur bir kere de siz  söyleyiniz.

 

Atatürk'ün çelik bakışlı gözleri samimiyetle parladı. Elleriyle geniş jestler yaparak ve yüksek sesle:

 - Oğlunu almadılar  mı? dedi. Ben salık verdiğim halde mi almadılar? Ne kadar iyi olmuş...  Çok iyi yapmışlar... İşte Cumhuriyet böyle anlaşılacak...

 Kadın kalabalığın içinde kaybolmuştu. Ve Atatürk adeta kendinden geçercesine dolu bir sesle:

 - İşte Cumhuriyetten beklediğimiz sonuç... diyordu.

 

 Hulusi KÖYMEN

 

 Kaynak: Uludağ Dergisi, 1941
Linkback: Atatürk'ün Anıları