Ana Menü Android Telefon Yazılım Rom Destek Teknoloji Sitesi

 



Mustafa  Kemal Atatürk'ün yanında uzun bir süre aşçı olarak çalışan 93  yaşındaki  Halit Atay, Dolmabahçe Sarayı'nı az daha nasıl yakacaklarını  yıllar  sonra anlattı.



Halit  Atay'ın  çocukluğu Kurtuluş Savaşı'nın tam ortasında geçti. 1913 doğumlu  olan  Mengenli delikanlı, gelenekleri bozmadı ve birbirinden güzel  yemekler  yaparak yavaş yavaş kendini aşçılıkta kanıtladı. Mustafa Kemal   Atatürk'ün yanında çalışan ağabeyi Mehmet Atay, Çankaya Köşkü'nde bir   aşçı ihtiyacı olunca Mengen'e haber gönderdi ve 'Halit gelsin' dedi.   Mengen'e büyük bir sevinç dalgası yayıldı. Halit Atay katırlarla   Ankara'ya doğru yola çıktı ve sonunda Köşk'e ulaştı...



Bugün 93   yaşında olan Atay, 1931 yılından 1935'e kadar Çankaya Köşkü'nde   Atatürk'ün aşçısı olarak çalıştı. Halit Dede'nin abisi de, Atatürk ölene   kadar yanında aşçıydı. Ancak senelerce emekli olamadı. 1980'den sonra   Kenan Evren'e mektup yazan ağabey, Evren'in konuyla yakından   ilgilenmesine rağmen bu hakkı elde edemedi ve 15 yıl önce öldü. Bunları   bize biraz da sitemle anlatan Halit Dede, Atatürk'le ilgili anılarını   bizimle paylaşırken hala o günkü kadar heyecanlıydı. Şimdi sözü ona   bırakalım.



ASLA SOĞUK YEMEZDİ



*  Mutfakta 8  aşçıydık. Atatürk'ü çok göremezdik. Arada bir mutfağa iner  'Nasılsınız'  diye hal hatır sorardı. Dolmabahçe'de olsun, Çankaya'da  olsun asla tek  başına yemek yemezdi. En az 30-40 kişilik yemek yapardık.



 *  Atatürk  neredeyse sabaha kadar çalışırdı. Sabahları ise mutlaka iki  yumurta ile  yapılmış omlet yerdi. Mutlaka iki yumurta ve beyaz peynir  olacak! Her  sabah omletini ben yapardım. Arada bir 'Soğuk olmuş' deyip  geri  gönderirdi. Tekrar omleti hazır eder, garsonlara verirdim. Çok  titizdi.  Asla soğuk yemezdi.



 * Mutlaka kuru  fasulye olacak.  Atatürk'ün en sevdiği yemek kuru fasulyeydi çünkü. Ne  zaman isteyeceği  belli olmadığı için, biz her sabah mutlaka kuru  fasulyeyi hazır ederdik.  İster Çankaya Köşkü'nde olalım, ister  Dolmabahçe'de, mutlaka yapardık.  Yapardık ve yemezse döker sabah tekrar  yapardık. Hatta trenle seyahat  ettiğimizde bile ilk işimiz kuru  fasulye yapmaktı.



 *   Dolmabahçe'ye gittiğimizde ıstakoz bile bulup hazırlardık o zaman. Hatta   kılıç balığı bile bulunurdu. Tabaklara büyük özen gösterirdik.  Bamyalar  bile tabaklara tek tek dizilirdi. O denli güzel görünürdü.



ONDAN ÇEKİNİRDİK



 *  Tüm  çalışanlar Atatürk'ten çok çekinirdik. Yaşlandım, çok şeyi unuttum  ama  İsmail Müştak Mayakon'u unutmam. Bir gün Atatürk'ü kızdırmış.  Atatürk  ona şöyle bir bakmış. Sonrasında felç geçirdi adam. Atatürk çok  üzüldü.  Hemen yurtdışına gönderdi. Tedavi gördü ama Türkiye'ye döndükten  sonra  kaybettik.



 *  Bursa-Yenişehir'e trenle yola çıktık.  Atatürk'ün programı var. İnip  yerleşeceğiz, araba göndermişler. Yola  çıktık, ama ne olduysa araba  devrildi. Aşçıbaşı 150 kiloluk bir adamdı.  Üzerime devrildi. Neyse zar  zor arabada nefes almayı başardık. Bizi  çıkardılar. Ama dışarı çıktık,  'Atatürk yemek istiyor' diye birileri  geldi. Trene nasıl yetiştiğimizi  hatırlamıyorum. Meğer Atatürk kızmış,  trene binmiş ve gidiyoruz demiş.



 * O zaman  aylığım 20 liraydı.  Çok iyi paraydı tabii. Atatürk'ün yanında  çalıştığımızı duyan herkes çok  büyük ilgi gösterir, çekinirdi. Askerlik  yoklamasına gittiğimde  'Atatürk'ün aşçısı' diye herkes duymuş, herkes  sessiz bana karşı. Şimdi  çıkıp Cumhurbaşkanı'nın yanında çalışıyorum  desem kim ilgilenir?



*   Dolmabahçe'deydik. Atatürk Yalova'ya gitti. O gün sabahtan çalışmaya   başladık. Krema hazırlıyoruz. Ocağın üzerine tencereleri koyduk ve diğer   işleri yapıyoruz. Çok ısınmış. Derken bir patlama. Bütün İstanbul   birbirine girdi, 'Dolmabahçe yanıyor' diye. Bacadan ateş çıkmış ama   büyük bir şey değil. Hemen itfaiye geldi, çıkıp baktılar. Bunun için kaç   defa ifade verdik sayısını bile unuttum. Atatürk'e de ulaştırmışlar   tabii. Eyvah şimdi kızacak diyorduk ama Atatürk bize kızmadı.



Linkback: Atatürk'ün Sevdiği Yemekler