Ana Menü Android Telefon Yazılım Rom Destek Teknoloji Sitesi

Manisa da kurulu Yurt Savunması Gazileri ve Şehit Aileleri Dayanışma  Derneği Başkanının ağzından bir şehidin hikayesini  aktaracağım.Askerimizin şehit olduğu bölgeyi çok iyi bildiğim için bu  yazıyı aktarmak istedim.



Manisa'nın Emlakdere Köyü'nde geçen olay şöyle başlıyor:



Ferhat Alakuş 16 Ekim 1975 Manisa doğumlu bir gencimizdi. 1995'te Hatay  Serinyol'da vatani görevine başlayan Alakuş, dağıtımdan sonra Van'ın  Başkale ilçesine Güllük Jandarma Karakol Komutanlığı'nda göreve başladı.  Görevi sürerken izinli olarak ailesinin yanına Manisa'nın Emlakdere  Köyü'ne geldi. Sonradan öğrendiğimize göre, köyde bir arkadaşını ve  fotoğraf makinasını da alıp etrafı gezmeye çıkmış. Köy mezarlığına  gelindiğinde mezarlıkla yolun arasında, yol kenarında bir yerde çömelip  dua ederken arkadaşından fotoğrafını çekmesini istemiş. Sonra izni  bitmiş. Göreve döndükten 15 gün sonra, 10 Temmuz 1996'da kırsal kesimde  teröristlerle girdiği çatışmada şehit düştü.



Ferhat'ın cenazesi köyüne getirildiği sırada ailesi perişan durumda  olduğu için babası İsmet Alakuş benden oğullarının mezarı için bir  ayarlamamı istedi. Kabul edip köy mezarlığına gittim. Şehidimiz için en  uygun yerin yolun kenarında bir yer olacağını düşündüm. Böylece gelen  geçen herkesten dua alabilecekti. Ve benim seçtiğim yere defnedildi. 15  gün geçmişti ki babası ağlayarak yanıma geldi. (Oğlumun eşyalarını  gönderdiler Van'dan, bak içinden ne çıktı) diyerek bana bir resim  gösterdi. Resimde Ferhat köy mezarlığı önünde yolun kenarında duruyordu.  Önce birşey anlamadım, ama İsmet bey bana Ferhat'ın arkasındaki mezar  taşlarını okumamı söyledi, okudum... O anda şaşkınlıktan ne yapacağımı  şaşırdım. Çünkü Ferhat tam benim kendisi için seçtiğim mezarın yerinde  duruyordu. Ne ben, ne de ailesi o fotoğraftan haberdardık. Ben farkında  olmadan onun seçtiği yeri seçmiştim."



Ferhat Alakuş'un ailesine yazdığı son mektubu da şöyle:

"Çok değerli anam, babam, kardeşlerim. Şu anda sizlere Güllük  Karakolu'ndan yazıyorum. Sınır on metre ötemizde, tam huduttayız. Her  ana kuzusuna nasip olmaz hudut beklemek. Burada çok rahatız, herşeyimiz  var. Komutanlarımızla arkadaş gibiyiz. Gözünü sevdiğim Manisamı çok  özledim. Gurbet zor geliyor. Unutmadan söyleyeyim, buradan Hatice'ye çok  güzel bir buharlı ütü aldım. Paraya sıkıntımız yok, 3-4 milyon lira  maaş alıyoruz, yetip artıyor. Anamın elime vurduğu kınalar silindi.  Anam, elimde silah, hayalimde hep sen varsın. Anam, insan vurulduğu  zaman değil unutulunca ölürmüş. Ben boşalan şişelerden değil, vatan,  millet, bayrak aşkıyla sarhoşum. Her gece rüyalarımda şehit  arkadaşlarımı görüyorum. Özlemden mi nedir, son günlerde bu rüyalar  sıklaştı. Operasyon dönüşü, anam için yazdığım şiiri gönderiyorum.



ANAM

Asker oldum kolum bükülmez,

Kurşun yesem kanım dökülmez,

Zalim gurbet kahrın çekilmez,

Yollara bakıp da ağlama anam...



Rüyamda gördüm ana kucağı,

Uyandım, baktım asker ocağı,

Felek kalbime saplamış bıçağı,

Resmime bakıp da ağlama anam...



Ansızın duyarsın kara bir haber,

Ferhat askerde şehit olmuş derler,

Bayrağa sarılıp gelirsem eğer,

Üstüme kapanıp ağlama anam...
Linkback: Bir Şehidin Hikâyesi