Ana Menü Android Telefon Yazılım Rom Destek Teknoloji Sitesi

Hacer Nine ve Atatürk'ün Gözleri





 

Türk kadını vatana hizmette, asla  erkeğinden geri kalmamış, hatta ondan ileri olmuştur. Göz bebeği  evlatlarını vatan uğrunda şehit vermeyi şereflerin en yücesi kabul edip,  acılarını içine gömmesini bilmiştir. O, kimi zaman kocasını ve  evlatlarını cepheye gönderip evinin nafakasını tek başına çıkaran, kimi  zaman cephane taşıyan, kimi zaman yaralıların yaralarını saran, kimi  zaman da cephede bizzat savaşan kahramanlık, sevgi ve şefkatin  temsilcisi Türk anasıdır. Aşağıdaki anekdotun kahramanı “Hacer Nine” de  kocasını, evlatlarını ve torunlarını şehit vermiş, şehitlerin sevgisini,  Atatürk sevgisiyle özdeşleştiren yüce Türk kadınının temsilcisidir.







***





Hacer Nine yine bunalmıştı. İçi  içine sığmıyordu. Beş gözlü evinin içi yine birkaç gündür zindan  kesilmişti. Düşündükçe yüreği yerinden kopuyordu. Yetmiş yaşındaki bu  kimsesizlik ona büsbütün koymuştu.



Kocasını Yemen’de kaybetmişti. Bir  oğlu Balkanlarda, ikisi de çöllerde kalmıştı. Bir gelini ile üç torunu  vardı. Gelini hastalıktan öldü, torunlarının biri de Büyük Muharebede  şehit düştü. Birisi İkinci İnönü’den dönmedi. En son torununu da  Sakarya’ya gönderdi. Bir gün haber aldı ki en son delikanlısı da Duatepe  Muharebesinde öteki ağalarının yanına göçüp gitmişti.



Çok ağladı. Fakat, Sakarya Savaşı kazanıldı haberi gelince ağlaması durdu, gülmeye başladı.



Ondan sonra vakit vakit böyle  bunalırdı. Ve her bunalışında çarıklarını çeker, değneğini alır,  Ankara’nın yolunu tutardı. Bu sefer de öyle yaptı. Saatlerce yürüdükten  sonra ikindide Ankara’ya geldi, doğruca gitti, Büyük Millet Meclisi’nin  kapısı önünde durup çömeldi.



Aradan biraz vakit geçti, sordular:



- Nine, ne istiyorsun?



- Hiç, hiçbir şey.



- Ya neden burada duruyorsun?



- Onun gözlerini görmek için çıkmasını bekliyorum.



- O dediğin kim?



- Gazi Paşa.



Sonunda hikayesini anlattı ve dedi ki:



- İşte böyle, ara sıra çok  bunaldıkça buraya gelirim. O, Millet Meclisi’nden çıkarken gözlerine  bakarım. Mavi gözbebeklerinde bütün şehitlerimin gözlerini görür gibi  olurum. Sonra içime bir ferahlık dolar, kalkar köyüme giderim.



İşte siperlerde evlat, torun gömmüş Türk Ninesi buna derler.





N.A. BANOĞLU, Nükte ve Fıkralarla Atatürk, s.29-30
Linkback: Hacer Nine ve Atatürk'ün Gözleri