Ana Menü Android Telefon Yazılım Rom Destek Teknoloji Sitesi

Temel Özellikleri



Erkek kuşun muhteşem üreme tüyleri cennetkuşunun karakteristik  özelliklerindendir. örnekleri avikültürde sergilenmiştir, fakat özel  yuvalama alışkanlıkları sebebi ile kayıtlarda üreme oranının düşük  olduğunu görüyoruz. Cennetkuşları ilk olarak Portekizli deniciler  tarafından, Afrika'nın Widah limanından getirilmiştir. Kuşun ismi burdan  gelmektedir. Aynı zamanda erkek kuşun siyah tüyleri sebebiyle dul kadın  kuşu olarak bilinir.  



Beslenme ve Barınma  

Yabancı ispinoz yemi karışımlarına eklenen akdarı döküntüleri, yeşil ve  canlı gıda ile beslenmeleri önerilir. Cennetkuşları doğada serpildikten  sonra, büyük ve ekili kuşhanelere ihtiyaç duyar. İklime  alıştırıldıklarında dışarıda da bakabilirsiniz. Alternatif olarak  içeride büyük bir kuşhane hazırlayabilirsiniz. Zorbalık yapabiliceğinden  üreme mevsimi dışında foster mumgagaları ile beraber tutmayın.  Cennetkuşları renklerini kaybettiğinde cinsiyetini ayırt etmek  zorlaşabilir. bu durumda erkek kuşu dişi kuştan hafifçe uzun kuyruğu ve  vucüdundaki daha koyu beneklerden ayırt edebilirsiniz.



üreme  

Cennetkuşları kendi yavrularını büyütmez. Bunun yerine dişi kuşla  yumurtalarını, kuluçkaya yatıp büyütücek diğer mumgagaların yuvalarına  bırakır. Erkek kuşlar muhteşem tüylerini çiftleşme mevsiminin başında  dökerler. Bir erkek kuşu bir çok dişi kuş ile barındırın ve üreme için  pytilia türleri ile arkadaşlık ettirin. Melba ispinozu (Pytilia Melba)  bu türlerin doğal ev sahipleridir, fakat cennetkuşu yavrularu ateş  ispinozları (Laganostica S. Senegala) tarafından da büyütülebilir.



Kaynakça  

Evcil Kuşlar, bilgilerinden yararlanmamıza izin veren kaynaklarına teşekkür eder.



Renk Ve Cazibe  

 

Renk ve Cazibe  



Yeni Gine'nin cennetkuşları, kanatlılar âlemindeki en eğlenceli kostümlere -ve en çılgın çiftleşme danslarına- sahip.  



Erkek selam veriyor... Kadife siyahı tüyden pelerini kalkarak soluk  yanlarını açığa çıkarsa da derin ve gururlu bir selam bu. Başındaki yay  gibi teller yere vuruyor, bir iki, bir iki. Bu şovmen'in gösteri yaptığı  sahne, gagalar dolusu kökü, aynen bir gelinin başından aşağı dökülen  çiçek yaprakları gibi serpmeden önce ormanın döküntülerini temizlediği  bir toprak parçası. İzleyicileri ise yukarıdan sarkan bir dalın üzerine  dizilmiş, kıpırdaşıp duran kuşkucu dişiler. Dikkatleri kısa sürede  dağılıyor, bu yüzden erkek kuş sıska bacaklarıyla parmak uçlarında  yükselen bir balerin gibi ilerleyerek dansına başlıyor. İzleyicileri  etkilemek için bir an duruyor, sonra aynı hareketleri ritmik bir biçimde  tekrarlayarak dansını sürdürüyor. Boynu aşağı iniyor, başı yukarı aşağı  sallanıyor, başındaki teller ritme ayak uyduruyor. Zıplayıp sallanırken  kanatlarını açıp kapatıyor, gıdısındaki sakallar titreşiyor.  Performansı istenilen etkiyi yaratıyor. En yakındaki dişi davetkâr  biçimde titriyor ve dansçı genizden gelen bir çığlık atarak dişinin  üzerine atlıyor. Birbirine karışan tüyler görüntüyü engelliyor ve  birleşmenin başarılı olup olmadığı belli olmuyor. Ama önemli değil:  Birazdan yeni bir gösteri başlayacak. Burada, Yeni Gine'nin sarmaşık  kaplı, nemli ormanlarında doğanın en absürd tiyatrosu, cennetkuşlarının  çiftleşme oyunu sahneleniyor. Yeryüzünde başka hiçbir kuş, üreme işine  cennetkuşları gibi girişmiyor. Seçici dişileri cezbetmek için erkekler  sahnelere yaraşır kostümlerle dolaşıyor: Kısa pelerinler, parlak göğüs  kalkanları, başlıklar, sakallar, boyun ibikleri ve yukarı kıvrılan burma  bıyıklar. Parlak kırmızı, sarı ve mavi renkleri yağmur ormanının  yeşilinde ışık saçıyor. Gösterişsiz kargaların ve sığırcıkların frapan  kuzenleri olan cennetkuşları, kuş aile ağacının umulmadık bir dalında  yer alır. Bu kuşlar milyonlarca yıl önce sade ve pek de alımlı olmayan  akrabalarından ayrılmaya başlayarak günümüzdeki değişik özelliklere  sahip 38 türü oluşturdu. Ve bunlardan 34'ü, sadece Yeni Gine ve çevre  adalarda yaşıyor. Bu kuşların Avrupa'ya ulaşan ilk örneklerinden  bazıları, Yeni Gineliler'in Batılı krallara armağanı olarak Macellan'ın  gemilerinden biriyle 1522 yılında İspanya'ya taşınmış. Kuşların yabanıl  doğadaki görüntüsü ilk gezginleri hayrete düşürmüş. 1824'te Yeni Gine'ye  giden ve dönüşünde ilk görgü tanıklığını yapan doğabilimci René Lesson,  "O kadar şaşırmıştım ki, silah elimde öylece kala kaldım," diye itiraf  ediyor. "Sanki havada ışıktan uzun bir kuyruk oluşturarak hızla geçen  bir göktaşı gibiydi." Avrupa pazarının tüylerine gösterdiği rağbet  onlarca yıl boyunca bu kuşların avlanmasını ve ticaretini körükledi. Bu  ticaretin zirveye ulaştığı 1900'lerin başında kadın şapkalarında  kullanılmak üzere Yeni Gine'den yılda yaklaşık 80.000 kuş derisi ihraç  ediliyordu. İngiltere ve Amerika'daki kuş derneklerinin alarm vermesiyle  korumacılık ahlakı gelişirken, kuş katliamı da azaldı. 1908'de  Britanya, Yeni Gine'nin kendi yönetimi altındaki bölgelerinde ticari  avlanmayı yasakladı, Hollandalılar da 1931'de onları izledi. Bugün  bilimsel amaçlar dışında cennetkuşlarının adadan çıkarılması yasak. Yeni  Gine'nin Yerli halkı, yabancılar keşfedip ilgilenmeden çok önce de bu  kuşlara saygı gösteriyordu. En güzel tüyler gelinin ailesine veriliyor,  kuşlar yerel mitolojilerde ata ve kabile totemi olarak belirgin biçimde  yer alıyordu. Ve bugün de saygınlıklarını koruyorlar. "Biz bu kuşları  çok seviyoruz," diyor ovada yaşayan bir kabile mensubu. "Benim ailemin  bireyleri birer cennetkuşudur."
Linkback: Renk Ve Cazibe - Cennet Kuşları