Ana Menü Android Telefon Yazılım Rom Destek Teknoloji Sitesi

İSTANBUL'A KAR YAĞIYORDU
 
 Yetmiş dokuzun kışıydı,
 Sertti, soğuktu
 İstanbul'a kar yağıyordu..
 Kömür yanıyordu sobalarda
 Geceleri polisler, bekçiler oluyordu..
 Bir de biz oluyorduk
 Ölümüne üşüyorduk ha
 Yalan yok polisler de üşüyordu
 
 On altı yaşındaydım..
 Her şeyi bükecek bileğim vardı
 On altı yaşındaydım
 
 Aslan gibi ortadaydım
 Gündüzleri okulda coğrafya defterimin arkasına
 Senin için şiirler,
 Geceleri duvarlara ülkemi kurtarmak için
 Kahrolsun yazacak kadar adamdım
 On altı yaşındaydım
 Ne senin haberin oluyordu şiirlerimden
 Ne de birileri kahroluyordu
 Mahalle duvarlarına çiziktirdiğim harflerimden
 On altı yaşındaydım
 Yalan yok
 
 Ben yazmaya böyle başladım
 Coğrafya defterim bir eskiciye kurban gitti
 Duvarlarına yüreğimi bağırdığım o evler birer birer
 Yıkıldı gitti..
 
 Şimdi güzel kağıtlara yazıyorum,
 Kocaman laflar ediyorum
 Marşlar biliyordum,
 Kitaplar okuyordum.
 Koşarak ve ıslanmadan geçiyordum sulardan
 Koşarak ve ıslanmadan yaşıyordum.
 Bak
 İstanbul'u seviyordum
 Seni seviyordum
 Dualar öğreniyordum
 Meydanlarda toplanıp bağırıyordum
 Herkes gibiydim,
 Herkes kadar cesur..
 Herkes kadar korkak
 Herkes kadar filinta delikanlı
 Ve herkes kadar buralı..
 
 Yetmiş dokuzun kışıydı,
 Sertti, soğuktu
 İstanbul'a kar yağıyordu..
 Ağzımızdan dumanlar çıkıyordu konuşurken..
 Haliç' in arkasında toplanıyorduk
 Gece adamı içine çekiyordu
 Biz geceyi içimize çekiyorduk..
 En güzel ben yazıyordum duvarlara yazıları
 Herkes beni seviyordu..
 En güzel şiirleri de ben yazıyordum oysa
 Coğrafya defterimin arkasına..
 Bunu kimse bilmiyordu
 
 Sizin evin duvarına kahrolsun diye yazıyordum
 Ve hızla kaçıyordum
 Sizin evin duvarına bir kez olsun
 Seni seviyorum diye yazamadım
 O zaman duvarlara öyle şeyler yazılmıyordu
 Dedim ya
 Yetmişdokuzun kışıydı
 Sertti, soğuktu
 İstanbul'a kar yağıyordu.
 
 İbrahim SADRİ